Verdrietig

Het komt als een dief in de nacht, als een indringer, als iets waar je niet op bedacht bent. Het is er ineens, of borrelt al een tijdje. En dan, als je even niet oplet, of dacht dat je het "onder controle" hebt slaat het toe.

Intens verdriet ..........

Het overspoelt je, overrompelt je, haalt je uit je evenwicht.

Je eerste reactie is misschien om er heel hard van weg te rennen, om het vooral niet aan te kijken. Te schreeuwen dat het weg moet gaan, ik wil jou niet, ik wil me gelukkig voelen.

Waarom ben je hier, wat heb ik jou aangedaan dat je zomaar, zonder dat ik je toestemming gaf bij mij naar binnen bent gekropen, om je dan te beseffen dat je DIT ben. Dit is een deel van jou. Dit is jouw pijn, jouw verdriet. Jij mag hier doorheen, jij mag dit voelen, ook al doet het zo verrot veel pijn.

Waarom weglopen van je verdriet, waarom het weer weg willen stoppen, doen alsof het niet bestaat. Doe je dat ook met je vreugde, blijheid, gelukkige gevoelens? Nee, die omarm je, die juich je toe, die houd je vast met 2 handen zodat het nooit meer weg kan gaan.

Zo ook met je verdriet. Geef het een plaats. Pak er een stoel bij en ga ermee in gesprek. Wat wil het je zeggen. Waarom klopt het nu op je deur. Wat wil er gezien worden, gehoord worden, geaccepteerd worden, gevoeld worden.

Mag het er zijn? Helemaal zijn?
Mag jij er zijn? Helemaal zijn?

Lief mens het antwoord is JA, jij mag er meer dan zijn.
Jij bent alles wat er is, en meer.
Jij bent jij en dat is fantastisch.

Pauline Trum
Zonnevlecht Opleidingen/Online
Mind-Control praktijk voor Trauma Therapie